Sapun patriotik

Nga Edison Ypi

Dikush që kishte qënë ca ditë në Kosovë ma shiti një sapun “të jashtëm” që e kishte pru prej andej. Me ta blerë sapunin kosovar, vendosa t’ja jap dikujt që i lypset më tepër, një femre. Ja dhurova sapunin kosovar një mikeshe. Mikesha, me të marë sapunin, u mrryl. Nuk jam un ndonjë pisanjose, tha, që për tu larë i duhet një sapun, aq më pak kosovar. Dhe e hodhi tutje sapunin patriotik.

E mori sapunin një kalimtar. Pasi e kqyri, vendosi t’ja jepte për 8 Mars gruas që kish’ nisur të vinte era përç. Por u pendua. Kujtoi se gruaja spiune dhe llapaqene do ngrihej në mbledhjen e kolektivit: Shokë, ju kam sjellë një sapun kosovar. Ma dha burri. S’di ku e gjeti. Na rruashin sakrificat sublime që bëjmë nëpër ara, fabrika, kantiere, kur jemi katandisur të mbajmë në gjirin tonë gjarpërinj si burri im që merret me sapunra nga vende të largëta si Kosova. Hidhjani hekurat qënit.

Në pamundësi me ja dhënë sapunin gruas, mendoi t’ja jepte dashnores. Nga inati që dashnore s’kishte, e hodhi sapunin nga dritarja.

Sapunin kosovar hedhur në trotuar u ul e mori një qeflie. Po sikur, tha me vete qeflia, ardhjen në Shqipëri të sapunit kosovar ta ketë organizuar për qëllime të errëta UDB-ja dhe Sigurimi, ose të dy bashkë ? Në cilën vërrë të futem unë e mjera pastaj ? E mbajti t’ja japi sapunin heroik një mikeshës së vet që s’e vriste fort menien për udbëra dhe sigurima.

Mikeshës i erdhi mirë që tjetra u kujtu për të. Por pas pak e mblodhi veten. I erdhi në men një ish-dashnor që sot e kësaj dite ishte në burg për shkak të një prerse thonjsh që ja kishte dhuruar pikërisht një kosovar. Një ditë, ish-dashnorit, Sigurimi ja zbrazi xhepat dhe ja sekuestroi një prerse thonjsh. Thonj, çelik, limë, thikë, prerje, Sigurimi, me të drejtë, i interpretoi si, respektivisht: kthetra grabitqare, ekonomi në krizë, bllokadë, thikë pas shpine, prerje mardhëniesh diplomatike. Nji ta rras mrena për agjitacion e propagandë. Nuk ngatërrohem me kët muhabet. Mikesha e la sapunin kosovar në një qosh.

Nga qoshi, sapunin kosovar e mori një komshie. Më mirë të kisha gjet ndonjë lines, a një palë lidhësa këpucësh, një pjatë Pasul, por edhe një Birrë Peja nga Kosova e kisha pranu. Nuk e du këtë sapun qesharak që mbahet për patriotik. Do ja jap një pisanjosi që më ka qef, tha komshia.

Pisanjosi qefli, me ta marr sapunin kosovar, në vend që të lahej, nisi nga arsyetimet: Ky send i quajtur sapun ardhur nga bota e tretë së cilës Kosova i përket, me paketim të tepërt dhe aromë të ekzagjeruar, ndoshta është i nevojshëm, madje dhe i domosdoshëm, për një prishtinali, një prizrenali, një gjakovar, si dhe një parizien apo një londinez, por nuk ka lidhje me jetën e përkorë të një proletari shqiptar që fle nën batanije të pista pa hequr kominoshet. Po sikur ky sapun në dukje i pafajshëm me etiketë të bukur dhe aromë të këndëshme të jetë produkt i ndonjë krimi, a ndonjë skeme policore ? As Pisanjosi nuk e mori sapunin. E futi në xhep. E hodhi te një kazan plehrash. Ku nuk i shpëtoi syrit vigjilent të një eksploratori kazanash, i cili, me marifet, atë sapun ja shiti lirë një zuske.
Sa i butë, i bukur, sa i mirë ky sapun, tha zuska. Jemi la gjith jetën me sapun Rrogozhine që na e ka mbulu lëkurën me harta. Na ka bërë të dukemi njëra si afrika tjetra si Australia. Dhe na e ka gërry surratin na e ka bo si Kalldrëm Berati. Pastaj erdhi në vete. Tha me vete zuska: pasi ta nuhasin aromën e veçantë të këtij sapuni kosovar, ata që më rrinë rrotull, të lumturuar se u erdhi dita të ma bëjnë varrin, do më pyesin: Ku e ke gjetur këtë sapun revizionist ? Cili armik ta dhuroi ? Me cilën ambasadë je lidhur etj. etj. Jo jo, nuk e dua këtë sapun dredharak. Dhe e la mbi banakun ku piu kafen.

Nga banaku sapunin kosovar e rrëmbeu një lozonjare.

Kosovarët nuk dinë me bo sapun, tha lozonjarja, kosovarët i ke për me bo Pasul, e shumta ndonjë suxhuk me spec djegs. Njoh njërin, tha, që këtë sapun e meriton. Dhe sapunin kosovar ja dhuroi një Spiuni shqiptar.

Spiuni, për me gjet cila mund të ishte simbolika e fshehtë e këtij sapuni në dukje paqësor, nisi t’ja analizojë me kujdes formën, përbërjen, dimensionet, ambalazhin. Në fund, tha shkurt: Kot, për qef, i hyra kësaj analize. Nuk më lypset sapuni. Ma ka la e ma ka shpla e ma ka tha e ma ka boshatis trurin Sigurimi. Do ja jap këtë sapun një magjistareje.

Me ta marrë sapunin kosovar, magjistarja profetizoi: 1 sapun Rrogozhine na ka bërë ne femrat shqiptare të gjitha të ndryshme nga njëratjetra. Kur të vijë Demokracia do lahemi me shumë sapuna. Por do dukemi të gjitha të njëllojta. Prandaj preferoj Rrogozhinën para Kosovës, dhe këtë sapun sa të këndshëm dhe të dyshimtë do ja shes atij që i duhet. Një kokpalari në Tiranë. E kishte fjalën për mua.

S’mund t’ja prishja qefin profetes që po pres dita me dit të më thot kur do nisi Lufta e Tretë Botërore. Sapunin patriotik kosovar që nuk lau asnjë shqiptar, e bleva për të dytën herë.