Gazetarja Johana Lubonja i ka drejtuar një pyetje Geri Kokalarit lidhur me një deklaratë të tij në një intervistë televizive së fundmi.
“Zoti Kokalari, gjatë intervistës suaj të fundit në Report TV, ju pretenduat se qeveritë e Sali Berishës kanë kryer mashtrim 1 miliard dollarë. Si arritët në këtë numër?” – ishte pyetja.
Më poshtë, përgjigja e z.Kokalari dërguar në redaksinë e gazetës Dita:
Përgjigje: Disa njerëz më kanë bërë të njëjtën pyetje, kështu që më lejoni t’ju tregoj nëpër matematikë.
Le të fillojmë me ARMO-n, privatizimin e një pasurie shtetërore që Sali Berisha ia dorëzoi në një pjatë argjendi mikut të tij Rezart Taçi. Thuhet se ARMO është shitur për gati 200 milionë dollarë, por nuk jam i sigurt që Taçi ka paguar ndonjëherë ndonjë gjë. Ajo që di është se, si pjesë e marrëveshjes, Taçi duhej të investonte 250 milionë dollarë shtesë për modernizimin e objektit. Fatkeqësisht, ai bëri mashtrim sepse nuk i kishte kurrë ato para. Sa i përket ARMO-s, në thelb u falimentua nga Taçi dhe pajisjet u shitën si skrap për vetëm disa milionë dollarë.
Më pas kemi privatizimin e Albpetrolit, një prej aseteve më të mëdha shtetërore të Shqipërisë. Çuditërisht, pavarësisht marrëveshjes katastrofike të ARMO-s, qeveria Berisha e shpalli sërish Rezart Taçin si ofertues fitues. Me sa më kujtohet, ai fitoi tenderin për Albpetrol me një ofertë prej 1 miliard dollarësh. Sinqerisht, mendova se ishte një vlerësim jashtëzakonisht i lartë në atë kohë, por në pamje të pasme, çmimi nuk kishte shumë rëndësi – ashtu si me ARMO-n, Taçi nuk kishte para dhe kurrë nuk kishte ndërmend të paguante.
Ajo që e bëri marrëveshjen e Albpetrolit edhe më mashtruese ishte garancia bankare prej 100 milionë dollarësh që Taçi duhej të jepte si pjesë e tenderit – ishte një mashtrim i plotë.
E zbulova këtë kur pashë që American Chartered Bank, institucioni që supozohej të lëshonte garancinë për Taçin, ishte një bankë e vogël me bazë në Çikago, pa përvojë në bankingun ndërkombëtar të biznesit.
Për shkak se e gjithë kjo më dukej e dyshimtë, kontaktova drejtpërdrejt me bankën. Avokati i tyre më konfirmoi me shkrim se American Chartered Bank nuk lëshoi kurrë një garanci të tillë – duke vërtetuar se e gjithë marrëveshja ishte një mashtrim. Zbulimi im çoi në kolapsin e transaksionit. Ndërsa Rezart Taçi tashmë është i arratisur nga drejtësia, i kërkuar për mashtrim dhe pastrim parash për mafian italiane.
Më pas është marrëveshja e armëve prej 300 milionë dollarësh midis AEY, një tregtar armësh me bazë në Majami, dhe MEICO, një divizion i Ministrisë së Mbrojtjes së Shqipërisë përgjegjëse për shitjen e stokut të vendit të armëve dhe municioneve të epokës komuniste.
Natyrisht, kjo marrëveshje u negociua në kohën kur Berisha ishte kryeministër dhe Fatmir Mediu ministër i Mbrojtjes. Kosta Trebickës fillimisht iu dha kontrata për ripaketimin e municioneve për të hequr shenjat kineze, por ai besonte se ishte shtrydhur nga Shkëlzen Berisha. Duke kërkuar drejtësi, ai më kontaktoi për ndihmë në zbulimin e mashtrimit. Ai më dha biseda të regjistruara, kopje të kontratave dhe email, të cilat më pas ia dorëzova The New York Times, Departamentit të Drejtësisë të SHBA-së dhe Komitetit të Mbikëqyrjes së Kongresit. Si rezultat, marrëveshja u ndërpre dhe burrat nga AEY shkuan në burg.
Kjo përpjekje për të mashtruar Departamentin e Mbrojtjes të SHBA-së duke shitur municione të ndaluara kineze nuk mund të kishte ndodhur kurrë pa bashkëpunimin e drejtpërdrejtë të qeverisë Berisha. Megjithatë, askush nga Shqipëria nuk është ndjekur penalisht. Pyes veten pse?
Në mënyrë tragjike, Kosta Trebicka u gjet i vdekur në rrethana misterioze vetëm disa muaj pasi ne zbuluam këtë marrëveshje korruptive. Ndërkohë, Fatmir Mediu vazhdon të rrëshqasë nëpër Uashington i veshur me kostume dhe orë të shtrenjta, duke pretenduar se lufton korrupsionin dhe komunistët në Shqipëri.
Dyshoj që ai t’u tregojë ndonjëherë kongresmenëve amerikanë për rolin e tij në përpjekjen e AEY për të mashtruar qeverinë e SHBA-së ose përgjegjësinë e tij në shpërthimin e Gërdecit, i cili vrau 26 njerëz.
Të mos harrojmë marrëveshjen e tokës së Partizanit me dhëndrin e Sali Berishës, një pronë që thuhet se kap vlerën e mbi 100 milionë dollarëve.
Dhe së fundi, është skandali famëkeq i skemave piramidale që Berisha kryesoi si President në 1997. Ata që ishin gjallë në atë kohë do ta kujtojnë Sali Berishën duke u shfaqur në TV, duke i siguruar shqiptarët se paratë e tyre në Vefa ishin të sigurta – të gjitha duke qëndruar pranë Vehbi Alimucajt.
Alimucaj, i referuar shpesh si Bernie Madoff i Shqipërisë, ishte pronar i Vefa-s, një prej firmave piramidale më të mëdha në vend.
Rënia e këtyre skemave Ponzi u kushtoi shqiptarëve mbi 1 miliard dollarë kursime jetësore – e barabartë me gjysmën e PBB-së së Shqipërisë në atë kohë. E rregulluar për inflacionin, do të ishte 2 miliardë dollarë sot.
Ndryshe nga SHBA, ku autoritetet rikuperuan miliarda nga mashtrimi i Bernie Madoff, shumë pak nga paratë e vjedhura iu kthyen ndonjëherë shqiptarëve. Unë do të vë bast që Sali Berisha e di saktësisht se ku shkoi një pjesë e tyre. Ajo që dimë është se pasi u detyrua nga presidenca, Sali Berisha u vendos në atë që ishte atëherë një nga ndërtesat më luksoze në Shqipëri.
As ai dhe as familja e tij nuk dukej se kishin vuajtur ndonjëherë nga vështirësitë financiare, pavarësisht nga mjerimi financiar që përjetuan shumica e shqiptarëve.
Pra, pas mbledhjes së numrave, duket se vlerësimi im fillestar prej 1 miliard dollarësh mund të ketë qenë shumë i ulët. Ndoshta fola gabim – duhej të kisha thënë se qeveritë e drejtuara nga Sali Berisha kryen disa miliarda dollarë mashtrime
Dhe le të jemi të qartë: George Soros nuk kishte asnjë lidhje me asnjë nga këto marrëveshje. Berishës i pëlqen të akuzojë të tjerët për korrupsion dhe komplote, por siç thotë shprehja: “Njerëzit që jetojnë në shtëpi xhami nuk duhet të gjuajnë me gurë”.
Nga këndvështrimi im, Sali Berisha dhe familja e tij jetojnë në shtëpinë më të madhe të xhamit në Shqipëri.
Dhe bazuar në sanksionet e vendosura ndaj Berishës, duket se si qeveria e SHBA ashtu edhe ajo e Britanisë së Madhe janë dakord. Pyetja e vërtetë që shqiptarët duhet t’i bëjnë vetes dhe SPAK-ut është kjo: Pse Sali Berisha nuk është në burg?
