Nga Nju Jorku, Marko Caka
Duke marrë shkas nga një reagim publik i një deputeteje të Partisë Demokratike lidhur me pajisjen me shtetësi shqiptare të futbollistit Edon Zhegrova, nuk mund të mos shpreh shqetësimin tim, jo për vetë procesin e shtetësisë, por për mllefin që u ndie më shumë ndaj personave që e kanë dhënë këtë shtetësi, sesa ndaj mënyrës se si ajo është përfituar.
Së pari, Edon Zhegrova është shqiptar dhe ka të gjithë të drejtën e Zotit të marrë shtetësinë e Shqipërisë, si bijtë e të njëjtit komb e të njëjtit gjak, që dëshirojnë të pajisen me pasaportën e tokës mëmë.
Së dyti, Zhegrova nuk është një qytetar i zakonshëm që thjesht ka aplikuar për dokumente. Ai është një futbollist me karrierë të suksesshme ndërkombëtare, që nderon dhe përfaqëson me dinjitet shqiptarët në arenën ndërkombëtare. Nëse ka dikush që e meriton këtë shtetësi, janë pikërisht figura si ai, që e përmirësojnë imazhin e vendit, jo si ata që e njollosin, trafikantët, kriminelët deri edhe politikanët e korruptuar, të cilët, për ironi, shpesh mbrohen nga vetë ajo deputete që sot ngre zërin.
Është e qartë se shqetësimi i saj nuk ka të bëjë as me procedurat, as me shtetësinë në vetvete, por me faktin që ky akt është firmosur nga kryeministri i vendit, armiku i përbetuar i partisë së saj. Është bërë obsesion tashmë që çdo gjë që mban firmën e tij të anatemohet, qoftë edhe kur ndihmon një bashkëkombës të suksesshëm nga Kosova.
Nuk jam në dijeni të plotë të kohës që i është dashur Zhegrovës për të marrë shtetësinë apo të procedurave ligjore, por e di që sportistët me talent të spikatur dhe famë ndërkombëtare kanë pasur gjithmonë lehtësira dhe kjo është e sanksionuar në ligj. Kur ky sportist është edhe shqiptar, nuk ka asnjë arsye të vonohet një vendim i tillë.
Deputetja në fjalë nuk e vuri në pikëpyetje fakti që, nën presidencën e mëparshme, një futbollist afrikan, i panjohur për publikun shqiptar dhe i padëshmuar në ndonjë nivel të lartë sportiv u pajis me shtetësi brenda natës. Madje, për atë rast ka pasur edhe akuza për korrupsion dhe dhënie parash. Po aty nuk u ndje asnjë zë proteste! Kjo tregon qartë se standardet janë të dyfishta, dhe kritika nuk ka të bëjë me parime, por me interesa të ngushta politike.
Në rastin e Zhegrovës, nuk ka asnjë shenjë që shtetësia i është dhënë për përfitim politik apo ekonomik. Përkundrazi, është një rast ku autoritetet shtetërore kanë vepruar në mbështetje të një bashkëkombësi që e ka ngritur flamurin shqiptar në majat më të larta të sportit.
Le t’i kujtojmë deputetes një fakt 33 vjet më parë, atëherë kur autoritetet greke i dhanë shtetësinë Pirro Dhimës në avion, gjatë rrugës për në Lojërat Olimpike të Barcelonës. Dhe falë atij vendimi të shpejtë dhe vizionar, Greqia fitoi një kampion të madh dhe një ikonë të sportit, që e nderoi atë shtet për dekada. Asnjë politikan grek nuk u mor me procedurën, por të gjithë u bashkuan për ta mbështetur.
Shpresoj që një ditë Edon Zhegrova të jetë pjesë e ëndrrës së tij tek “Zonja e Vjetër”, Juventus, dhe suksesi i tij të na bëjë krenarë të gjithëve, përfshirë edhe ata që sot ndoshta nuk e kuptojnë peshën e sportit dhe të përfaqësimit ndërkombëtar.
Sepse kur një shqiptar nderon kombin, nuk ka rëndësi nëse e ka marrë pasaportën dje apo dhjetë vjet më parë, por ai është yni dhe ne duhet ta mbështesim.
