Nga Mitro Çela
Pranverë 2020
NË KËRKIM TË MARRËZISË
…Allo…Koço! I dërgova një vidion time Filipit.
Më ktheu përgjigje:
-Mitro, unë dija që Konvid 19 prek mushkeritë, po jo trurin…
-Ta ketë seriozisht apo tallet?!
-Ti e di që Filipi gjithmonë tallet. Por rrallë, ama shumë rrallë, flet seriozisht. Ndoshta ky është fati yt!
-Më gëzove. I marrë njeriu bëhet gjeni! Ti e di: të mënçurin dhe të marrin. një fije i ndan.
-Shënjat i ke Mitro. Mendoj se po të perpiqesh edhe pak mund t’ia harrish qellimit, të marrosesh komplet,e të na bësh ndonjë kryevepër.
Por po nuk të dha licencën edhe Flamur Bërdëllima, marrëzia del skarco!
-Pa merak. Atë liçencë e kam. Tokova një ditë Flamur Bërdëllimën. Kam bërë këtë libër: “Jemi shtuar ne budallejtë.” Je edhe ti në librin tim?
-Me dy liçenca futju punës si turku…-Tha Koço.
-Koço më pëlqen, sepse edhe ti në “detin” e marrëzisë “noton”. Por kemi edhe shokë nëpër botë.
-Niçe, psh, gjysmën e jetës ishte i marrë. Dhe u bë fillozofi më i madh i Gjermanisë. Dostojevski i marrë shkroi kryevepra. Kur u shërua, dogji dy romane, pa i çuar në shtypshkronjë.
Esenini i marrë shkroi nga lirikat më të bukura në botë. Në marrëzi shkoi në Nju Jork. Atje dashuroi dhe rrëmbeu balerinë më seksi të Amerikës. E solli në Moskë!
Një natë u shërua. U mbyll në dhomë. Preu damarët.
-Me gjak shkroi në mur një poezi! Vdiq i shëruar?!
-Edhe Gëte, u çmënd kur mbushi 74 pranvera. I marrosur u dashurua dhe e kërkoi për grua, një vajzë 19 vjeçe?! Për çupën shkroi një elegji: një nga perlat e letërsisë gjermane!
