Nga Skënder Minxhozi/
Gjatë 90 ditëve nën çadrën e famshme të bulevardit ‘Dëshmorët e Kombit’, shqiptarët u mësuan të dëgjojnë çdo ditë një togëfjalësh, i cili kishte pikërisht qëllimin që të penetronte sa më thellë në veshët dhe fjalorin e tyre të përditshëm: republika e re. I këshilluar nga kushedi se cili lobist me ose pa emër, kreu i opozitës i dha formë një refreni me republikën e re, i cili duhet pranuar, krijoi vërtet një fonemë të re politike në fondin e politikës shqiptare. Republika e re hyri në zhargonin e përditshëm të shqiptarëve herë seriozisht e herë me ironi. Por gjithsesi fitoi të drejtën e qytetarisë.
Ky qe në fakt premtimi, ajo pjesë tek e cila nuk çalon asnjë politikan shqiptar. Sepse kur merr në dorë listat e kandidatëve për deputetë që vetë Basha dërgoi në KQZ para 24 orëve, kupton se termi me të cilin ai rrokanisi trutë e miletit për tre muaj rresht, ishte po aq relativ dhe i rrejshëm sa 90 përqind e premtimeve që kemi parë këto 26 vitet e fundit. Të gjitha të bukura, thuajse të gjitha të pambajtura.
Nuk ka nevojë t’i hysh thellë listës në fjalë, për të ndjerë që larg aromën e klientelizmit, nënshtrimit ndaj liderit historik, inatit të vërbër ndaj atyre që kanë qenë kritikë, kapitullimit para bërrylave pas shpine dhe negociatave pas perdeve.
Lulzim Basha dënoi me përjashtim Majlinda Bregun, Jozefina Topallin, Eduard Selamin dhe Astrit Patozin. Të gjithë senatorë në partinë e tij shumë kohë para se ai vetë të parashutohej aty nga Berisha. I dënoi sepse ishin të athtë ndaj absurdit ku e futi partinë dhe të djathtën duke e dënuar të mos hynte në zgjedhje. I dënoi sepse i kishte zili për pavarësinë e integritetin njerëzor e intelektual, që ai vetë se pati kurrë, siç na e tregoi edhe e orët e fundit. I dënoi në emër të largimit të së shkuarës, ndërkohë që nuk guxoi të verë qoftë dhe një çast në diskutim kandidimin e Berishës. Personit që sot simbolizon i vetëm, ndarjen ose jo nga e shkuara brenda PD. Një listë me ish-kryeministrin, por pa disa prej bashkëpunëtorëve të tij, s’ka asnjë shans të konsiderohet si mesazh rinovimi dhe ndarjeje me të shkuarën.
Por Basha la jashtë listave edhe persona civilë dhe të moderuar si Agron Gjekmarkaj e Tomor Alizoti e të tjerë, të cilët e mbrojtën publikisht edhe kur nuk i kishin më argumentet për ta mbrojtur. Një thikë pas shpine për figura të cilat vërtet mund të ishin pjesë e një starti të ri që sot, me oponentët e nxjerrë në rrugë dhe liderin historik të futur sërish brenda, duket edhe më i pamundur. Republika e re do të duhet të presë edhe ca kohë. Ndoshta duhet të presë kur njeriu që e recitoi në mënyrë false gjatë tre muajve, të mos jetë më zoti i listave të opozitës.