Nga Ardit Rada
Duket se çdo lëvizje e makinerive për ndërtimin e këndit të fëmijëve te Liqeni Artificial i Tiranës po provokon të përgjithësuarit nën emrin ‘Shoqëri Civile’ që të vijojnë aksionin e tyre kundërshtues. Ka qenë po sot prezenca materialeve për ndërtimin e mini-hekurudhës së trenit të fëmijëve, shkaku që të indinjuarit me këto punime të shpërthejnë fillimisht në Facebook me thirrje për revoltë, e më pas t’i drejtohen vendngjarjes.
Në fakt, aksionet e ambientalistëve nuk do të doja kurrë t’i diskutoja apo kundërshtoja për shkaqe që lidhen së pari me repskeitn ndaj lirisë së individit; dhe së dyti, sepse një gjykim kundër lirisë kthehet në paragjykim ndaj atij që guxon të artikulojë diçka të tillë.
Megjithatë, protestat te Liqeni Artificial më shumë sesa shenja të një revolte të gabuar ose jo, kanë nxjerrë në pah anët e mira dhe të këqija të një iniciative qytetare. Kështu, është për t’u përshendetur lajmi i mirë që shoqëron çdo grumbullim të tyre se prezenca e deputetëve demokratë apo personazheve pranë PD është refuzuar kategorikisht, shpesh edhe duke i përzënë publikisht. Distancimi nga partitë që rendin për të rrëmbyer kauzat apo për t’u bërë pjesë e tyre është një element i ri në kulturën e shqiptarit opozitar jopartiak. Shenjat e para u dhanë në protestat kundër importit të armëve kimike ku PD u gjet e papërgatitur teksa ish-kreu historik u përzu edhe duke i treguar gishtin e mesit.
Por krahas këtij ‘revolucioni’ në kulturën e qytetarëve është e drejta e kujtdo që të ngrejë pikëpyetje mbi të përgjithësuarit si ‘Shoqëri Civile’. Grupimi që ka marrë në dorë flamurin e protestave ndaj këndit në fakt nuk e ka fokus të punës së tij ambientalizmin. Ose më saktë, shquhet kryesisht për kundërshtinë ndaj reformës në Arsimin e Lartë, por kurrsesi nuk është ndjerë më parë mbi shkatërrimin e pronës publike, kryesisht hapësirave të gjelbërta. Ky mund të cilësohet një lajm i keq kur i referohemi faktit se protestuesit në fjalë kanë qenë bashkë dhe të organizuar prej disa vitesh, kohë kjo kur Tirana u betonizua si te Liqeni i Thatë, ashtu edhe poshtë Digës apo cepa të tjerë urbanë e ruralë.
Mund të duket e padrejtë kur fajësohet dikush për apatizëm pikërisht në momentin që ngrihet në këmbë, por nga ana tjetër pikëpyetja është po ashtu e drejtë. A do të kenë këta individë të njëjtat qëndrime në vijim për natyrën? A do të protestojnë në çdo rast kur hapësira e gjelbërt preket për mirë? Pyetje të tilla marrin fund vetëm nëse protestuesit e rastit bëjnë një inventar të ndërhyrjeve që po bëhen jo vetëm në Tiranë, por në të gjithë vendin dhe më pas reagojnë po aq ashpër si ndaj Liqenit. Nëse ky i fundit është sebepi për të nisur një valë protestash anembanë vendit atëherë kemi një lajm edhe më të mirë. Por diçka është e sigurt: Protesta ndaj ndërtimit të një këndi për fëmijë nuk e justifikon heshtjen për ndërtime pallatesh. Derisa të kemi një profilizim të saktë të “Shoqërisë Civile” se për cilat parime qëndron, do të na duhet të shohim specialistë që rrihen me policinë në vend që të ofrojnë propozime sesi liqenit t’i shumojmë peshqit, sesi prishja e X objekti liron hapësirë, sesi mbjellja e Y druri apo bime përmirëson florën e me radhë.
