Shtetet anëtare të BE-së duan të rrisin presionin mbi azilkërkuesit e refuzuar dhe t’i bëjnë deportimet më efikase. Për këtë qëllim, njerëzit pa të drejtë qëndrimi do të përballen me detyrime të reja dhe shkurtime të përfitimeve për shkak të mungesës së bashkëpunimit me autoritetet, siç njoftuan shtetet anëtare pas arritjes së një marrëveshjeje në një takim të ministrave të brendshëm evropianë në Bruksel.
Ministrat e Brendshëm të BE-së duan gjithashtu të shtrëngojnë më tej ligjin e azilit. U ra dakord për dy masa kryesore: një rishikim i konceptit të të ashtuquajturave vende të treta të sigurta dhe futja e një liste të përbashkët të vendeve të sigurta të origjinës.
“Çdo vit, dhjetëra mijëra vijnë në Evropë dhe aplikojnë për azil, edhe pse vijnë nga vende të sigurta”, shpjegoi ministri danez, Rasmus Stoklund. Danimarka aktualisht mban presidencën e radhës të Këshillit. Rregullat e reja synojnë të mundësojnë procedura më të shpejta dhe më efektive të azilit.
Në të ardhmen, shtetet anëtare do të jenë në gjendje të refuzojnë më lehtë kërkesat për azil nëse mbrojtja ekziston tashmë në një vend të sigurt jashtë BE-së. Një lidhje midis aplikantit dhe vendit të tretë nuk do të jetë më e detyrueshme. Nga ana tjetër, koncepti mund të zbatohet nëse aplikanti ka udhëtuar nëpër vendin e tretë ose nëse ekziston një marrëveshje për përpunimin e kërkesave për azil.
Prandaj, propozimi lejon krijimin e të ashtuquajturave qendra kthimi në vendet e treta. Kështu, azilkërkuesit mund të deportohen në vendet që nuk i kanë vizituar kurrë. Azilkërkuesit e refuzuar nuk do të lejohen automatikisht të qëndrojnë në BE ndërsa apeli i tyre është në pritje.
Për herë të parë, BE-ja ka krijuar gjithashtu një listë të përbashkët të vendeve të sigurta të origjinës. Kjo listë përfshin Egjiptin, Marokun, Tunizinë, Indinë, Kosovën, Bangladeshin dhe Kolumbinë. Azilkërkuesit nga këto vende do të jenë të kualifikuar për procedura të përshpejtuara, për shembull, direkt në kufij ose në zonat e tranzitit. Aplikantët nga vendet kandidate të BE-së gjithashtu konsiderohen përgjithësisht të sigurt, me kusht që të mos ketë luftë ose rreziqe serioze për të drejtat e njeriut.
Për më tepër, 21,000 azilkërkues do të zhvendosen brenda Bashkimit Evropian për të lehtësuar barrën mbi shtetet anëtare të BE-së që janë nën presion të veçantë, siç përcaktuan më tej ministrat e brendshëm të BE-së. Ky është një i ashtuquajtur grup solidariteti.
Për momentin, mbetet e paqartë se çfarë kontributesh specifike do të duhet të japin Gjermania ose vendet e tjera sipas marrëveshjes. Megjithatë, sipas një analize nga Komisioneri i Çështjeve të Brendshme të BE-së, Magnus Brunner, Gjermania mund të tregojë faktin se ajo tashmë po kujdeset për një numër të madh azilkërkuesish për të cilët shtetet e tjera anëtare të BE-së do të ishin në fakt përgjegjëse.
