Katastrofa paraelektorale e Sali Berishës

Nga Skënder Minxhozi/

Çdo natë, pas daljes së listave zyrtare të 1 majit, gjen nëpër studiot e debateve televizive një lloj politikani që ka më shumë për të thënë e kritikuar  për përtinë e vet sesa për kundërshtarin. Janë kandidatët e lënë jashtë listave, ose të hedhur nga zona e rehatshme e listës së mbyllur tek gara vrastare në listë të hapur. I përkasin që të gjithë opozitës, madje një koalicioni opozitar: Aleancës për Shqipërinë Madhështore. Burra e gra deri dje pretendentë dhe me vota nga pas në vendet e tyre të origjinës tani dalin e sulmojnë publikisht Berishën e Nokën që i trajtuan si presje dhjetore. Dashnor Sula, një politikan i vjetër dhe me influencë në një pjesë të Shqipërisë së mesme, është rasti klasik sesi një forcë politike hedh nga dritarja disa mijëra vota, vetëm se i del nga fjala një demokrati të hershëm.

Madhështore kjo aleancë ka tashmë vetëm emrin, pas asaj që ka ndodhur javët e fundit. E gjitha kjo e parapërgatitur nga një stinë e gjatë absurdi që është konsumuar brenda mureve të selisë së ish-Shqupit. Si fillim, pasi mori partinë me vendim gjykate, Doktori filloi ta zhveshë projektin e tij të ri politik nga të gjitha premtimet që kishte bërë gjatë turit të Foltores në vitet 2022-2023. Ndërsa Lulzim Basha zbehej gradualisht në marzhet e opozitës, Berisha i mblodhi  një nga një rreth vetes njerëzit e ish-kryetarit, me premtimin se do të respektonte qëndrimet dhe pozicionet e tyre. Sot, tre vjet pas fillimit të atij procesi, ka vetëm një PD dhe ajo i përket Sali Berishës. Kush ka hyrë në atë derë me mendjen e vet (apo atë të Lulit), ka kohë që e ka bërë lavazhin cerebral, sipas linjës politike të shefit të vjetër.

Kjo parapërgatitje ka krijuar kushtet që sot të kemi një formacion politik ku ende dëgjohen termat “bashkëjetesë” apo edhe “primare”, po ku gjithçka është false si në ato dyqanet me fruta dhe ushqime plastike që ka ndërtuar qeveria e Kim Jong Unit në të dalë të aeroporteve nga vijnë pak qindra të huajt që vizitojnë me leje Korenë e Veriut. Ka primare po s’ka fitimtarë primaresh. Ka votime, por s’ka vendimmarrje konform atyre votimeve.

Rudimenti i premtimeve të hapjes dhe liberalizimit të partisë bëri që primaret të mbijetojnë edhe në këtë fillim-fushate. Për të zezën e PD, kuptohet. Sepse ata që e morën seriozisht premtimin se me primaret do të prenotonin një vend në parlament, u zhgënjyen keqas. E kotë të kujtojmë listën e gjatë të të zhgënjyerve që u votuan nga anëtarësia dhe sot gjenden në rrugë të madhe pasi Doktori i bëri listat ashtu siç kishte menduar dhe planifikuar.

Edhe po të donte ta prishte me dorën e vet fushatën aktuale, Sali Berisha s’do ta bënte dot më mirë se kaq sabotimin e vetvetes. Në momentin kur atij dhe opozitës së vjetër i duhej çdo votë e mundshme shqiptari që është kundër qeverisë dhe Edi Ramës, kreu i PD la rrugës bishta e fraksione, injoroi aleatë të vjetër dhe parti të reja, duke toleruar një nebulozë siglash në radhët e opozitës, e cila do të thithë vota kudo në 12 qarqet ku do votohet pas dy muajsh. Të gjitha sondazhet tregojnë qartë sesa e dëmshme do të jetë kjo ushtri paralele opozitarësh të cilët Berisha vijon t’i përqeshë për kandidimin e familjarëve apo për atë që ai e quan “rreshtim krah Ramës”

Në anën tjetër Doktori shpërfilli taktikën e organizimit të listave, duke grupuar senatorët në zonë të sigurt e duke i hedhur të tjerët në betejë përballë ministrave të Ramës, si një pre e sigurt përballë makinerisë së shtetit. Sot pakkush beson se listat me burokratët në zonë të sigurt dhe gjithë të tjerët në mëshirën e fatit, janë një lëvizje që mund të prodhojnë rotacion në 11 maj. E kundërta është e vërtetë.

Opozita shkon në këto zgjedhje pa një kandidat kryeministër. Është si të thuash një ushtri pa komandant. Natyrisht është Berisha kreu i saj, por që njerëzit të votojnë qeverisjen e nesërme duhet që të dinë kush do të jetë qeverisësi i nesërm, e jo vetëm kryetari i partisë. Sepse në rastin e Berishës kjo ka rëndësi jo të vogël, nga momenti që për të personalisht do të jetë e vështirë të drejtojë ekzekutivin pa pasur mundësi të shkelë në Londër, Uashington a Nju Jork.

E meqë ra llafi tek amerikanët, duket se Doktorit po i bajatet në dorë edhe teza e “sherifit të ri në qytet”. Thënë ndryshe, blerja e shërbimeve të këshilltarit të Donald Trump për të përmirësuar pozitën e tij në SHBA dhe për të dhënë përshtypjen se administrata e re e ka me sy të mirë ish-kryeministrin. Raporti i fundit i Departamentit të Shtetit të Marco Rubios tregon në fakt të kundërtën, teksa e citon rastin e Berishës në gërmë dhe pa i ndryshuar asgjë pozicionit të vjetër të “soroistit” Blinken.

Teksa këqyr këto ditë lojën me batuta në distancë mes Ramës dhe Bashës, duke u munduar të përdorë edhe një herë ironinë e tij të njohur banale, Sali Berisha duket i pafuqishëm të ndalojë një trend që e sheh si humbës të sigurt në zgjedhjet e ardhshme, duke i hequr për herë të katërt demokratëve shpresën për një rikthim në pushtet. Kjo perspektivë që ai po e ndërton me duart  e tij në emër të bindjes se nuk mund ta ndryshojë më fatin që e pret, është me gjasë akti i fundit i degradimit të pushtetit të tij të gjatë politik. Një fund i hidhur dhe pa kthim. Jo vetëm për të, por edhe për partinë që ka vendosur të marrë me vete teposhtë.