Në ditët e para të qëndrimit në dhomat e paraburgimit në Burgun 302, mësohet se administratori i DIA-s, Ismailaj ishte në tension të madh. “Ai ruhej vetë, madje ishte i fiksuar në shumë gjëra që dyshonte se mund t’i bëhej ndonjë rreng”, – thotë një pjesëtar i personelit të burgut.
E sikur të mos mjaftojë vetëm kjo, edhe efektivët e policisë e rrethojnë e mbajnë nën vëzhgim sa herë lëviz, apo kalon në ambientin e ajrimit. Gjendet në të njëjtin kat dhe sektor, ku veç të paraburgosurve të tjerë janë edhe Mark Frroku dhe Ermal Hoxha.
“Në ditët e para ishte shumë në tension, nuk kishte besim tek askush dhe shpesh ankohej”, tregojnë zyrtarë të burgut. Pavarësisht se bashkëshortja ishte lejuar të fuste ushqime, ai dyshonte se nuk ishin të përgatitura nga duart e saj.
Ndërsa tashmë ka nisur të ambientohet me jetën “kryeqytetase”, pas transferimit nga burgu i Fierit. Masat e sigurisë, tejet ekstreme, justifikohen me mbrojtjen fizike të tij, por në të vërtetë Ismailaj ka nisur të dyshojë se ky është një terror që po i bëhet për ta veçuar dhe që mos ketë asnjë kontakt me të dënuar të tjerë, sepse “mund t’i shpëtojë ndonjë fjalë”.
Në kohën kur të gjithë të paraburgosurit shkojnë në ajrim dhe ato pak çaste ikin nga qelitë e ngushta dhe fort të mbipopulluara, Kastriot Ismailaj rri i mbyllur në dhomëzën e tij.
“Është masë sigurie, pasi kemi urdhër që të mos ketë asnjë kontakt fizik dhe verbal me të paraburgosurit e tjerë, gjithsesi në ajrim e dërgon grupi i gatshëm dhe nuk i mohohet kjo e drejtë”, thonë burimet.
Çdo i paraburgosur ka të drejtë të bëjë dy telefonata në javë, ndërsa Ismailajt kjo nuk i lejohet. Pikërisht këto masa të forta kanë bërë që para gjykatës të pretendojë se nuk e kanë lejuar që të takojë bashkëshorten.
Sa për ushqim, ai i vjen shpesh nga shtëpia, por gjithsesi burime konfidenciale shprehen se “vezët e ziera, ndonjëherë i merr nga burgu”.
