Papa Françesku, që prej zgjedhjes së tij në vitin 2013, është përballur me kundërshti të forta nga brenda Kishës Katolike, veçanërisht për shkak të qëndrimeve të tij të hapura dhe reformuese. Qasja e tij ndaj të varfërve, të huajve, të divorcuarve dhe komunitetit LGBTQ+ ka krijuar përplasje me pjesën më konservatore të Vatikanit.
Shpesh, kritikat kanë ardhur nga figurat më të larta kishtare. Ndër më të njohurit janë kardinalët e Dubisë, të cilët kundërshtuan lehtësimet për të divorcuarit e rimartuar në dokumentin “Amoris Laetitia”. Po ashtu, At Georg Gänsëein, ish-sekretari i Papa Benediktit XVI, e akuzoi Françeskun për thyerjen e traditave liturgjike dhe për përjashtimin e tij.
Një ndër kritikët më të zëshëm ishte kryepeshkopi Carlo Maria Viganò, i cili e akuzoi Papën për fshehje të skandaleve seksuale dhe i kërkoi dorëheqjen. Viganò u shkishërua më vonë për përçarje. Edhe kardinali Müller, ish-kreu i Kongregatës për Doktrinën e Fesë, e kritikoi për “keqqeverisje” dhe për ndikimin e këshilltarëve të tij.
Pavarësisht sulmeve, Papa Françesku ka vazhduar në rrugën e tij reformuese, duke theksuar se ndjek Ungjillin dhe duke mbrojtur përfshirjen dhe mëshirën ndaj të gjithë besimtarëve. Ai ka treguar vendosmëri ndaj abuzimeve seksuale në Kishë dhe ka qëndruar i palëkundur përballë akuzave që e quanin “satanist”, “mason” apo “komunist”.
