Shqipëria ishte vendi i parë që njoftoi se do të mirëpresë refugjatë nga Afganistani, çfarë ju shtyu në këtë nismë?

Kanë mbërritur tashmë refugjatët e parë? Si do të jetë jeta e tyre e re në Shqipëri?

Kjo është një pjesë tjetër e tragjedisë në Kabul, e përdorur për të gjetur një për të hapur dyert dalëse të Ferrit. Pas ditëve dhe netëve të fluturimeve të shpallura dhe të anuluara, më në fund kanë mbërritur të parët, pak më shumë se njëqind. Ato u vendosën në bregdetin e Durrësit, në ambientet e hotelit të vëna në dispozicion të tyre. Ne vendosëm t’i vendosnim në radhë në objektet e hoteleve (siç bëmë me qytetarët tanë pas tërmetit) sepse donim që ata të merrnin frymë sa më shumë normalitet dhe të mos i izolonin në kampet e refugjatëve që rrezikojnë të çnjerëzohen.

Nuk është hera e parë që Shqipëria ndihmon ata në nevojë, ne kujtojmë mjekët shqiptarë gjatë fazës më të vështirë të COVID në Itali, vitin e kaluar, gjithashtu në këtë rast keni qenë ndër të parët që keni dërguar ndihmë…

Siç u përpoqa të shpjegoj më herët, për ne ka të bëjë me identitetin tonë, kush jemi, por gjithashtu ka të bëjë me atë që duam të jemi. Ne duhet të mendojmë për atë që ne nuk duam t’u lëmë trashëgimi brezave të ardhshëm, as një botë ku historia jonë na ka mësuar se ka një kohë për të kërkuar ndihmë dhe një kohë për t’i dhënë asaj. Si mund të harrojmë atë që bëri Italia për ne duke na shpëtuar në kohë të errëta dhe të dhimbshme, duke parë sesi Italia vetë u dogj nga dhimbja dhe nuk mund të merrte frymë nën presionin e jashtëzakonshëm të virusit? Me siguri 30 mjekët dhe infermierët tanë nuk ishin aspak të mjaftueshëm për të shuar të gjitha shpërthimet që mbuluan vendin tuaj, por ne donim të ishim pranë jush, të ishim pjesë e përpjekjes suaj të madhe për të pasur sukses dhe të tregojmë solidaritetin tonë.

Sot Italia dhe Shqipëria po përballen me një valë të re të COVID, si po e menaxhoni situatën?

Më duket se ne jemi të pajisur më mirë veçanërisht nga pikëpamja psikologjike. Ne duhet të vazhdojmë me durim të luftojmë për të shpëtuar jetë dhe për të mbajtur virusin nën kontroll. Ne vazhdojmë të monitorojmë situatën përmes Komitetit të Ekspertëve të Shëndetit publik dhe përpiqemi të jemi pragmatikë, duke marrë vendime bazuar në përvojën e grumbulluar dhe të dhënat shkencore në dispozicion. Sigurisht, kudo do të ishte më mirë nëse politikanët dhe teknikët do të bënin një arsye për të qenë më pak të interesuar në shfrytëzimin e virusit, por siç tha legjendari Donald Trump “është ajo që është”.

Në Itali po zhvillohet një debat i madh për rihapjen e shkollave, në Shqipëri do të keni mundësi të dërgoni nxënës në klasë, pavarësisht pandemisë?

Unë shpresoj që po, por ne duhet të shtrëngojmë shumë më tepër vaksinimin për të gjithë ata që duan të vazhdojnë vitin akademik në klasa dhe auditorë.

Si po vazhdon vaksinimi në Shqipëri? A është e lehtë të vaksinohen shqiptarët?

Ka edhe në Shqipëri ata që besojnë në komplotin e forcave okulte për të kontrolluar trurin tonë përmes vaksinave ose në teori të ndryshme komplotesh qesharake kundër të tjerëve. Por ne jemi shumë aktivë me fushatën që fton të gjithë qytetarët të vaksinohen, duke u përpjekur të shpjegojmë pse është e rëndësishme si për veten e tyre ashtu edhe për të tjerët dhe mjaft të kënaqur me atë se si ka shkuar deri më tani, me një shumicë të mirë të të rriturve të vaksinuar.

Me Partinë Socialiste keni fituar zgjedhjet, për të tretën herë radhazi, është hera e parë në historinë e demokracisë në Shqipëri, cilat janë përparësitë për mandatin e tretë?

Të dalim më të fortë nga tërmeti shkatërrues që na goditi para dhe nga pandemia që erdhi menjëherë pas; investimi në energjitë e rinovueshme, për t’u bërë në këtë dekadë një vend “eksportues neto” i energjisë; mbyllja e rrethit të dixhitalizimit të shërbimeve publike për të mbyllur të gjitha dyert e burokracisë torturuese dhe për ta përfunduar atë me të gjitha llojet e radhëve të pritjes; duke filluar këtë vit me gjuhën angleze në klasën e parë dhe duke transformuar të gjithë sistemin e njohurive të teknologjisë në shkollë; transformimin e tre porteve të vjetra tregtare në porte turistike dhe ndërtimin e dy aeroporteve të reja për ta çuar turizmin në një nivel tjetër, duke u përpjekur të shmangim gabimet e së kaluarës në zhvillimin e bregdetit; do pwrqwndrohemi edhe më shumë në rritjen e eksporteve të produkteve bujqësore etj. E gjithë kjo pa harruar kurrë se korrupsioni dhe burokracia paralizuese duhet të trajtohen pa pushim si armiq të sundimit të ligjit dhe të drejtave të qytetarëve dhe se zhvillimi i vendit duhet të jetë zhvillim i qëndrueshëm dhe t’i shërbejë qëllimeve afatgjata të drejtësisë sociale .

Ky muaj ishte 30 vjetori i zbarkimit të 20,000 shqiptarëve në anijen e Vlorës në Bari, një kujtim që është ende shumë i gjallë në Itali, si u përjetua në Shqipëri?

Unë do të jem në Otranto më 3 shtator sepse kurrë nuk mund të themi sa duhet falë Italisë vëllazërore për pritjen që iu bë shqiptarëve tridhjetë vjet më parë, një shembull i bujarisë që duhet të frymëzojë gjithashtu debatet e sotme në botën tonë mbi mikpritjen dhe emigracionin.

Në dy mandatet e para keni punuar shumë për të provuar ta sillni Shqipërinë në Bashkimin Evropian, si po përparon kjo rrugë?

Pothuajse nuk ka të bëjë me ne dhe atë që bëjmë, por për ata dhe atë që i mundon. Bashkimi është në një ngërç me shenja mjaft shqetësuese të ndarjeve dhe përçarjeve të dukshme të brendshme. Duket se që nga kriza e madhe e refugjatëve e konfliktit në Siri ajo ka humbur jo vetëm një pjesë të saj të madhe, por edhe busullën e saj të orientimit kur bëhet fjalë për të menduar për zgjerimin në Ballkan. Sipas mendimit tim ky është shembulli më i qartë i të qenit peng i nacionalizmave në shtëpinë e tij, për të cilin më vjen keq sepse është një projekt i lindur pikërisht për të luftuar këto nacionalizma .

H.P.