Nga ARTUR AJAZI
Pas “fitores” së thellë në 26 Maj 1996, po atë vit u mbajtën edhe zgjedhjet lokale. Ishte 20 Tetori i 1996, kur ish-presidenti Berisha ë dekretoi me urgjencë si datë ë mbajtjes së zgjedhjeve lokale. E ndërsa ambasada e SHBA-së dhe ambasadat e vendeve kryesore të Europës, kërkonin ripërsëritjen ë zgjedhjeve të 26 Majit, zoti Berisha, pa e prishur fare terezinë, dekretoi ato lokale në 20 Tetorit 1996.
Kurrë më parë, Shqipëria nuk kishte qenë më pranë anarshisë, si kurrë më parë vendi dhe qytetarët, nuk kishin qenë aq pranë përplasjeve civile mes tyre. Nga njëra anë piramidat, vjedhja e pastër e miliona dollarëve nga disa analfabetë të veshur me petkun e “biznesmenit”, dhe nga ana tjetër kokëfortësia e Sali Berishës, për të mos ripërsëritur zgjedhjet, ishin dy faktorët që po shkatërronin zgjedhjet, lirinë, demokracinë dhe të ardhmen e vendit.
Si kurrë më parë (dhe nuk dihet pse) Berisha dhe shpura e tij ishin në delir, aq sa çakenjtë e tij, ju sulën në Parlament edhe SHBA-së. Ky delir natyrisht zgjati fare pak, pasi vendi kaloi në kaos, shteti ra, dhe lufta apo përplasja mes shqiptarëve ishte realizuar si mision nga Berisha. Por le të kthehemi paksa tek 20 Tetori i 1996.
Nga PD kishte eufori. Kryetarët e bashkive dhe komunave të asaj kohe të molepsur në afera korruptive, pothuajse të gjithë rikandiduan, kurse nga ana e PS zgjedhjet thuajse u bojkotuan. Dita e 20 Tetorit, ishte dëshmia e gjallë e një maskarade zgjedhore, bandat e armatosura që kishin siguruar “fitoren” e kandidatëve të PD në 26 Maj, dhe kishin rrahur brutalisht socialistët në sheshe, qendra votimi, apo dhe rrugicat e qyteteve dhe fshatrave, ishin hedhur në veprim për të siguruar edhe “fitoren” e 20 Tetorit.
Kudo ndjehej “era e përplasjeve” mes palëve. Policia e Berishës kishte marrë udhëzime të qarta, “të sigurohet fitorja, dhe kush kundershton të ndëshkohet me çdo mjet”. Zgjedhjet lokale të 20 Tetorit, ishin turpi i dytë që pasonte 26 Majin, duke e thelluar më tej hendekun e krijuar tanimë, mes PD-Qeverisë Meksi-ish-Presidentit Berisha dhe SHBA-së. Përfundimisht dukej se në Shqipëri ishte vendosur një shtet policor, diktatorial, i cili mbahej në këmbë nga bandat. Faktori ndërkombëtar deklaronte se “ne duam ripërsëritje të zgjedhjeve të 26 Majit dhe 20 Tetorit, ndryshe rishikojmë marëdhëniet dhe bashkëpunimin me Shqipërinë”.
Po ku dëgjonte Berisha, po ku pranonte Berisha kushte të tilla. Ndërkohë në fund të muajit Nëntor, piramidat po falimentonin njëra pas tjetres. Populli kishte nisur të ngrihej në protesta, kurse ministrat e qeverisë Meksi, dhe Sali Berisha bënin thirrje për “qetësi” dhe siguronin njerëzit se “asnjë qindarkë juaja nuk humbet”. Qetësia ishte e brishtë, ashtu siç ishte e brishtë situata postzgjedhore pas vjedhjeve në 26 Maj dhe 20 Tetor.
Mendova të rikujtoj 20 Tetorin e 1996, për ti thënë Berishës, Bardhit, apo dhe kujdo tjetri se “ata janë shpikësit dhe përdoruesit e sistemit të vjedhjes dhe manipulimit me zgjedhjet, se ata janë dhunuesit e përjetshëm të kundërshtarëve politikë, gjë të cilën e bëjnë edhe sot që janë pa pushtet”.
Një gënjeshtër e paparë.
Nuk kishte asnjë ngjashmëri me 26 majin.