Për vuajtjet dhe hallet e shqiptarëve, preken më shumë qytetarët e vendeve perëndimore. Ata ndjehen të shqetësuar për mënyrën sesi trajtohen shqiptarët, aq sa shkojnë deri aty, sa kërkojnë dorëheqjen e ministrit të Brendshëm. Mediat islandeze kanë përcjellë gjerësisht shqetësimin e tyre dhe po ashtu edhe shpjegimin që japin autoritetet islandeze, për dëbimin dy familjeve shqiptare që kishin kërkuar azil në këtë shtet. Një artikull i fundit, “Icelandreview.com” me titull, “Dëbimi i familjeve azilkërkuese shqiptare ndez polemika,” tregon pra, ndjesinë që kanë qytetarët islandezë edhe për qytetarët e huaj dhe ku përçohet humanizmi për azilkërkuesit shqiptar, vlerë të cilët ata nuk e hasin as në vendin e tyre.
Kontradiktat dhe polemikat e fundit kanë ardhur pas vendimit të Drejtorisë së Imigracionit që mohoi aplikimet për dy familjeve azilkërkuese shqiptare. Dy familjet shqiptare, së bashku me azilkërkuesit e tjerë, janë kapur nga oficerët e policisë në orët e para të mëngjesit të 10 dhjetorit për t’u transportuar në aeroportin e Keflavik dhe nga ku me një aeroplan nga Frontex, agjencia kufitare e Bashkimit Europian, i priste dhe i ktheu ata përsëri për në Shqipëri.
Reagimi i opinionin publik në Islandë
Arsyeja se pse dy familjet shqiptare kanë marrë më shumë vëmendje se të tjerët nga opinioni publik është se në secilin prej tyre, ka pasur nga një të sëmurë: një djalë vogël vuante nga një krizë në zemër, kurse tjetri nga fibroza cistike. Dëbimi i një prej familjeve shqiptare në errësirë, gjatë natës u kap nga një video, dhe u bë publike, duke shkaktuar reagime të ashpra në mediat sociale. Me anë të një peticioni, qytetarët islandezë u organizuan dhe kërkuan dorëheqjen e menjëhershme të ministrit të brendshëm Olof Nordal, pasi ai vendosi që këto familje të kthehen. Në peticion i kërkohet po ashtu ministrit të revokojë vendimin e Drejtorisë së, pasi sistemi shëndetësor shqiptar nuk ofron kujdes adekuat. Në një gazetë të përjavshme që doli të premten e kaluar, kreu i Reykjavík Dagur B. Eggertsson thotë: “Drejtoria e Emigracionit dhe Ministria e Brendshme duhet të jenë më të qarta në aktet e tyre. A nuk kemi për detyrë në çdo rast për të vlerësuar, nëse azili duhet të jepet mbi baza humanitare?” Drejtoria e Emigracionit ka mbrojtur qëndrimin e saj, duke thënë se për të marrë azil, njerëzit duhet të jenë në një lloj rreziku apo edhe kur nuk gëzojnë mbrojtje të mjaftueshme në vendin e tyre. “Rrethanat financiare nuk përfshijnë rrezik të pashmangshëm. Kështu, rrethana të tilla nuk përbëjnë bazën për mbrojtje”, thuhet në deklaratën nga drejtoria në fjalë.
Faqja e internetit për azilkërkuesit:
“Sipas dispozitave të Ligjit për të Huajt, i cili reflekton Konventën e Refugjatëve të OKB-së, personat të cilët janë objekt i persekutimit në vendin e tyre ose të përballen me rrezikun e dënimit kapital, torturës ose trajtimit çnjerëzor ose degradues ose ndëshkimit, kanë të drejtë për azil si refugjatë në Islandë. Një azilkërkues, i cili nuk konsiderohet të jetë një refugjat, mund të jepet leje qëndrimi për arsye humanitare ofruar argumente të forta të rekomandojë këtë, të tilla si sëmundje apo të vështira rrethana të rënda në vendin e origjinës.”
Faqja e internetit e përshkruan Shqipërinë si vijon:
“Shqipëria është, ndër të tjera, një shtet anëtar i Konventës Ndërkombëtare mbi të Drejtat Civile dhe Politike dhe Konventës së OKB-së kundër Torturës apo edhe ngjarjeve Mizore, Jonjerëzore dhe Degraduese apo Ndëshkimit. Të drejtat e njeriut janë respektuar në përgjithësi nga autoritetet, dhe të dy organizatat lokale dhe të huaja të drejtave të njeriut kanë operuar pa pengesa.”
Aplikimet, shqiptarët të parët në Islandë
Këtë vit, 25 për qind e atyre që kanë aplikuar për azil në Islandë kanë dhënë edhe kërkesën e tyre, raporton Vísir. Kurrë më parë nuk ka ndodhur që kaq shumë njerëz të kenë aplikuar për mbrojtje në Islandë; një total prej 309 aplikimesh janë pranuar këtë vit. Përqindja më e madhe e aplikantëve është nga Shqipëria, 34 për qind. Aplikimet nga Shqipëria, Kosova dhe Maqedonia përbëjnë pothuajse gjysmën e të gjitha aplikacioneve të këtij viti. Dhjetë për qind e aplikantëve vijnë nga Siria, gjashtë për qind nga Iraku, 4 për qind nga Irani dhe 2 për qind nga Palestina. Në vende të tjera të Evropës, shumica që kërkojnë mbrojtje, kanë ardhur nga Siria dhe vendet e luftës ë Lindjen e Mesme./KohaJone
