Nga Guido Olimpio në Corriere della Sera
Amfiteatri me shkallët e mbuluara me petale, liqeni artificial ku mund të puthesh në ura, vila e rrethuar nga lulet dhe privatësia që u nevojitet klientëve të njërit prej resorteve më luksoze në Izrael.
Diskrecioni është thelbësor, veçanërisht nëse ai që martohet është djali i kryeministrit.
Dasma e Avnerit – më i rezervuar se vëllai i tij i madh, Yair – duhej të mbahej nesër dhe u anulua vetëm pasi bombarduesit u nisën për të goditur Iranin natën midis të enjtes dhe të premtes.
Kështu, edhe shkëlqimi i përgatitjeve dhe ndriçimi i rrobave të zgjedhura nga një mijë të ftuarit do të kishin shërbyer për t’u hequr vëmemdjen iranianëve, në mënyrë që ata të mos shihnin se çfarë po përgatitej në hije.
Ndërsa përgatitjet për paradën e krenarisë të organizuar nga komuniteti LGBTQ+ vazhduan në Tel Aviv (të anuluara vetëm pas bastisjes), zëdhënësit e Benjamin Netanyahut konfirmuan se kryeministri do ta kalonte fundjavën në veri të vendit me gruan e tij Sara dhe më pas do të shkonte në ceremoni.
Këshilltarët njoftuan gjithashtu se qeveria do të mblidhej të enjten në mbrëmje dhe do të diskutonte rifillimin e negociatave për lirimin e pengjeve që mbahen ende në Gaza nga Hamasi.
Pothuajse asnjë nga ministrat nuk e dinte se vendimi për të sulmuar Teheranin ishte marrë tashmë të hënën e kaluar, se Shtabi i Përgjithshëm po priste vetëm momentin më të përshtatshëm.
Samiti vazhdoi deri shumë vonë – gazeta Haaretz e rindërton – dhe kur dikush pyeti se në çfarë faze ishin planet për një bastisje të mundshme, Netanyahu u përgjigj “Tashmë është duke u zhvilluar”.
Në të njëjtën kohë, shpërthimet shqetësuan edhe udhëheqësit në Teheran.
Regjimi, sipas burimeve të cituara nga New York Times, ishte i bindur se sulmi izraelit do të niste vetëm pas bisedimeve me amerikanët të planifikuara për sot në Oman.
Megjithatë, Uashingtoni kishte urdhëruar një reduktim të personelit në rajon, një tregues i diçkaje të afërt.
Përveç kësaj, rrjedha e lajmeve rreth bastisjes së mundshme ishte intensive.
Ajatollahët, si shumë vëzhgues, i konsideruan rrjedhjet si një veprim psikologjik në një kontekst negociues.
Në mënyrë të pashpjegueshme, zyrtarë të nivelit të lartë ishin mbledhur të gjithë së bashku dhe u habitën nga sulmet.
Mediat izraelite pretendojnë se ishte Mossadi që i “bindi” ata të qëndronin së bashku në të njëjtin vend, gjë që më pas iu raportua forcave ajrore që i bombarduan.
Një version i paverifikueshëm: mund të jetë i vërtetë, por mund të jetë edhe një “qëndisje” propagandistike.
Sidoqoftë, Garda Revolucionare duhet të kishte miratuar teknikën e “shpërndarjes” të njerëzve të saj.
Të paktën nëntë
shkencëtarë u vranë, ata përfaqësonin “njohuritë” e energjisë bërthamore. Do të duhet kohë për t’i zëvendësuar, ato nuk janë centrifuga që mund të blihen me një kontratë.
Historitë e këtyre orëve thonë gjithmonë se ata u “morën” në shtëpitë e tyre: një foto tregon fasadën e një ndërtese me një “vrimë” të madhe në një apartament, që korrespondon me gjurmën rrethore të një rakete.
Askush në Teheran nuk u shqetësua t’i mbronte.
Sigurisht, ata ishin profesorë universiteti, me një rol publik.
Megjithatë, në një fazë tensioni do të kishte kuptim t’u garantohej atyre një mburojë.
Në tetor të një viti më parë, ish-presidenti iranian Ahmadinejad deklaroi në televizion: një njësi speciale ishte krijuar për të ndjekur të infiltruarit e Mossadit në vend, por në fund zbuluam se njeriu që e drejtonte atë po luante një lojë të dyfishtë, ashtu si edhe anëtarët e tjerë të ekipit.
Zyrtarët – shtoi ai – më pas ikën jashtë vendit.
Ish- presidemti njihet për provokime, por sulmi i tij vjen në memorie kur sheh katastrofën që pësoi siguria e Teheranit.
Një seri gabimesh që nuk do t’i prisnit nga një sistem i mësuar me intriga, veprime klandestine. Jo një episod, por një seri ngjarjesh gjatë një periudhe të gjatë kohore.
Ndër vite iranianët kanë qenë të detyruar të ndjekin, duke luftuar për të përballuar, infiltrimet, vrasjet e synuara, sabotimin.
Së fundmi, një shënim mbi komunikimin.
Inteligjenca izraelite – ashtu si ajo ukrainase – ka vendosur të dalë pjesërisht në publik duke zbuluar detaje të supozuara të veprimeve, duke përhapur video, duke ofruar komplote.
Në këtë mënyrë, aparati ringjall sukseset, zgjat efektet e tyre, duke përgënjeshtruar thënien se ne i njohim vetëm dështimet shërbimeve sekrete dhe jo fitoret.
