Varret e errëta fshehin shumë më tepër se mbetjet njerëzore – ato nëntokësore përmbajnë sekrete të shumta. Nga sferat e artit të punës, reliktet dhe madje edhe dëshmi të sëmundjes – të gjitha këto janë gjendur në varret në mbarë botën dhe këto objekte misterioze kanë torturuar vërtet arkeologët.
Mumia me kancer
Në vitin 1995, arkeologët nxorën nga një varr një mumie hungareze nga shekulli i 18-të, i cili tërësisht revolucionarizoi njohuritë tona për kancerin. Mbetjet e njeriut të ruajtura natyrshëm u zbuluan në kriptën e mbyllur të një kishe dominikane. Kishte rreth 260 mbetje të mumieve, të cilat u testuan nga një ekip shkencëtarësh izraelitë.
Qëllimi i tyre ishte për të parë nëse ata ishin bartës të gjeneve që shkaktojnë kancer. Në një nga mumiet, është zbuluar mutacioni i gjenit APC, i cili është i njohur për rritjen e rrezikut nga kanceri në zorrën e trashë. Ajo që doli nga ky zbulim sugjeron se predispozita ekzistonte edhe para se sëmundja të bëhej kërcënim global për shëndetin.
Sot, kanceri i zorrës së trashë është forma e tretë më e zakonshme e kancerit që prek njerëzit. Mjekët e konsiderojnë atë një sëmundje të epokës moderne, si rezultat i mungesës së lëvizjes, ushqimeve të përpunuara dhe shtimit të jetëgjatësisë. Prania e gjeneve të mutuara në mumiet e tjera do të thotë se predispozita gjenetike është edhe më e rëndësishme se sa stili i jetesës dhe mjedisi njerëzor.
Sekreti i varrit Medica
Në vitin 2004 arkeologët zbuluan një varr të fshehtë që i përkiste një familje të fuqishme italiane Medica. Gjatë eksplorimit të hershëm të varrit, ekspertët u mahnitën për të mësuar se varri i Medicit të fundit, Dukës së madh Gian Gastonit, ishte i zbrazët. Në një përpjekje për të gjetur kufomën e humbur, ata zbuluan një dhomë të fshehtë prapa altarit kryesor të kishës së San Lorencos në Firence. Studiuesit ngritën një pllakë guri nën të cilën fshihej rruga sekrete deri te varri i fshehur.
Në dhomën e fshehtë kishte një arkivol të madh ku gjendej Gaston, por gjithashtu edhe tetë arkivole të vogla për fëmijët. Të gjithë fëmijët kishin shenja të rahitisit, i cili ishte shkaktuar si pasojë e mungesë së vitaminës D. Meqenëse fëmijët ndoshta kanë kaluar shumë kohë prapa mureve të trasha dhe gjithmonë kishin të vendosur një shtresë të trashë pluhuri të bardhë, kjo nuk i lejonte ata të absorbojnë vitaminën D nga rrezet diellore. Shkencëtarët nuk mund t’i identifikonin të gjitha trupat e fëmijëve, dhe supozohet se të paktën disa prej tyre ishin fëmijë jashtë martesorë.
Kripta e astronautit antik
Ekipi hulumtues në vitin 1948 zbuloi një pasazh të fshehtë në varrin e Pakal II, sundimtar i indianëve Maya Palenque. U deshën katër vjet për të gërmuar tokën dhe për të hyrë në dhomën sekrete. Mbetjet e sundimtarëve të rrethuar nga skulpturat dhe gdhendjet e ndryshme që përfaqësonin besimet e Maya për jetën pas vdekjes.
Pakal II thuhet se vdiq në moshën 80-vjeçare, por në bazë të analizave doli se ai ishte vetëm 40-vjeç. Për më tepër, gdhendjet në varr tregojnë se Pakal II nuk ishte aspak një njeri, transmeton KosovaPress. Këto gdhendje u bënë të njohura pasi Erich von Däniken në bestsellerin e tij të debatuar në vitin 1968, “The Tëilight of the Gods”, shkroi se nëse ai kthehet prapa, fotografia përshkruan Pakal II në një anije kozmike që e drejtoi atë me pedale, duke marrë ajrin përmes disa aparaturave.
Ajo që është interesante është se studiuesit rreth skajit të kapakut gjetën një rrip të etiketave kozmike që përfshijnë Diellin, Hënën, yjet dhe qendrën, të cilin ekspertët për Maya e quajnë druri i botës. A është e mundur që këto etiketa të kenë lidhje me kapakun e sarkofagut dhe të shfaqin Pakalin në një anije kozmike? Teoricienët për jashtëtokësorët e lashtë pohojnë se kjo është më tepër se sa një fakt i mjaftueshëm.
- Veprat remake të fshehura në Pragë
Historianët e artit kanë zbuluar kohët e fundit një monument të paparë thellë brenda varrit Loreto në Pragë, pikërisht nën kishën e Lindjes së Zotit tonë. Muret e varrit janë të mbuluara me pamje të ndërlikuara të vdekjes, ringjalljes dhe dëshmive alegorike të kohës. Ato datojnë në vitin 1664, dhe këto fotografi janë portrete të pabesueshme të “Ars moriendi” në të cilat vetëm ngjyrat e zezë dhe gri janë përdorur në një sistem të sofistikuar të mbrojtjes së drurëve të njohur si chiaroscuro.
Fotografitë u zbuluan në vitin 2011, kur varri u hap për herë të parë. Vepra të shumta kanë frymëzuar artin holandez, duke përfshirë kopjet e Rembrandt. Identiteti i artistit është ende një mister, dhe disa spekulojnë se ai mund të jetë Cosmas nga Austria ose piktori vjenez Tobias Pock, sepse ata të dy punonin me kryepriftërinjtë kapucin. Është gjithashtu e panjohur nëse motivet janë zgjedhur nga artisti ose nga pronari i varrit, kontesha Elizabeth Apollonia nga Koloërat.
- Varrimi i zemrave
Arkeologët në vitin 2015 kanë gërmuar pesë zemra 400-vjeçare nga varret nën Manastirin e Jakobit në Rennes francez. Organet e balsamuar u varrosën në urnën e plumbit, po ashtu në formën e zemrës dhe në to janë dhënë detajet mbi pronarët. Ato kanë origjinë nga shekujt 16 dhe 17, dhe u zbuluan gjatë një inspektimi, pas së cilës manastiri do të shndërrohej në një qendër konference. Ato i përkasin traditës së gjatë të “varrimit të zemrave”.
Shkencëtarët i kanë pastruar ato nga materialet për balsamim, për t’i analizuar me rezonancë magnetike dhe CT për të fituar njohuri në qarkullimin e tyre. Një zemër nuk kishte sëmundje, ndërsa tre të tjerat kishin bllokime të shumta, duke përfshirë bllokimin e enëve dhe arterosklerozë. Përveç kësaj, studiuesit gjetën zemrën e kalorësit në varrin e Louise de Quengo, Zonja jonë e Brefeullac. Ajo i përkiste bashkëshortit të saj, Toussaint Perrien. Praktika e varrimit me zemrën e bashkëshortit ishte e zakonshme në atë periudhë. (b.an)
