Nga Ben Blushi
Gjashtë vjet më parë në 1 Nëntor 2016, bashkë me rreth 60 vetë dhe në prezencë të 2000 të tjerëve që u mblodhën te Akademia e Arteve, themeluam një parti që e quajtëm Lista e Barabartë.
Mua mu deshën shumë javë për të gjetur akronimin, pra emrin e shkurtuar, me të cilin partia do njihej në publik, derisa një natë vendosa që Lista e Barabartë të njihej si, Libra. Ky emër i kishte nga pak të gjitha cilësitë që duhet të ketë një parti. Libra do të thotë ekuilibër, do të thotë dije dhe do të thotë liri. Tetë muaj më vonë në Qershor 2017, Libra mori 20 mijë vota në zgjedhjet e përgjithshme parlamentare. Ata që na donin thanë se 20 mijë vota ishin pak, kurse ata që nuk na donin thanë se ishin shumë.
Në tetë muaj jetë, Libra bëri të gjitha eksperimentet e mundshme. Ajo u krijua nga njerëz të panjohur, jo vetëm për publikun por edhe për njëri tjetrin, që u bënë anëtarë duke aplikuar online dhe pastaj votuan online për të zgjedhur njëri tjetrin, në forumet e saj.
Libra u regjistrua me forcë në zgjedhje, pasi KQZ refuzoi të interpretonte siç duhet ligjin zgjedhor dhe për këtë shkak na u desh të mblidhnim afro 12 mijë firma nëpër gjithë qytetet e Shqipërisë ku kishim anëtarësi. Libra premtoi disa gjëra të thjeshta që sot duken të mundshme dhe për të cilat shumë njerëz dalin herë pas here në protestë.
Ulje taksash për shtresën e mesme. Përgjysmim të tarifave universitare. Arsim i mesëm i detyrueshëm. Abrogim të ligjit 7501. Nxjerrjen jashtë qyteteve të lojërave të fatit. Uljen në 5 për qind të tvsh për ushqimet bazë. 1000 euro për çdo bebe që lind në Shqipëri. Heqjen e çdo takse për investimet e emigrantëve. Një parlament me 100 deputetë. President të zgjedhur nga Populli.
Kur hyri në zgjedhje Libra nuk kishte asnjë numërues dhe prandaj doli nga zgjedhjet si partia më e vjedhur. Nga një hapje e pjesshme e disa kutive në Tiranë, KQZ faktoi se në 71 kuti, Librës i ishin grabitur 90 vota ndërkohë që të gjitha partive të tjera i ishin shtuar. Votat e Librës u ndanë në tavolinë mes partive që numëronin votat.
Megjithëse mori 20 mijë vota dhe u rendit partia e pestë në Shqipëri, Libra nuk fitoi asnjë mandat. Nëse do kishte pasur këtë numër votash, katër vjet më vonë, në vitin 2021, për shkak të ndryshimeve të sistemit zgjedhor mund t’i ishte afruar mandatit të dytë.
Meqë Libra ishte partia e vetme në zgjedhje që nuk kishte asnjeri në punë në administratë dhe nuk kishte fare buxhet, me përjashtim të kontributeve modeste të anëtarëve të saj, të varfrit e injoruan dhe të pasurit e sulmuan. Shtresa e mesme e tradhtoi. Ditën e fundit, të mesmit ose u kthyen te partitë e vjetra ose shkuan në plazh, meqë ishte kohë e mirë.
Pas zgjedhjeve të gjithë u kthyen në shtëpi, bashkë me mua, që humba me koshiencë mandatin tim të deputetit.
Të gjithë ata që më thonë se unë e krijova dhe shkatërrova Librën, duhet të dinë se në fund të kësaj aventure isha i vetmi njeri që humba diçka që e kisha. Unë kisha një mandat deputeti të sigurt, të cilin partia nga e cila ika nuk do ma hiqte asnjëherë, nëse do isha kthyer në një pensionist luksi që flet kur është mirë dhe hesht kur është keq.
Meqë Libra ishte një eksperiment lirie pa kufij, unë jam menduar gjatë, në gjithë këto vite, për raportin e shqiptarëve me lirinë. Libra me detyroi të njihja një Shqipëri që nuk e njihja.
Në ato muaj kam parë se çfarë u bën liria e tepruar njerëzve, në një vend që nuk ka histori të gjatë lirish politike dhe personale. Herë pas herë Libra ngjante si një ambulancë që kuronte shpërthimin e emocioneve të disa pacientëve kronikë dhe jo si një makinë që të çonte drejt një projekti politik serioz.
Megjithatë, pavarësisht zhgënjimeve që mora, unë i doja të gjithë të çmendurit e Librës, sepse kisha njohur të çmendurit e partive të tjera. Të parët, megjithëse të çmendur, nuk i kishin bërë asnjë dëm vendit, përveç vetes së tyre dhe pak edhe mua, që duhet ti mbaja të bashkuar dhe të qetë.
Natyrisht ata nuk kanë faj. Fajin kryesor e kam unë që u çmenda, por me sa duket nuk u çmenda sa duhet. Kjo ishte puna më e vështirë që kam bërë në jetë, sepse duhej të mbaja bashkë njerëz që nuk kishin asnjë sentiment për njëri-tjetrin, nuk kishin asnjë detyrim dhe nuk paguheshin. Kësisoj, Libra u kthye në një magazinë ku në fillim hynte dhe dilte kush të donte dhe meqë shumica i gjetën raftet bosh, në fund mbetën shumë pak nga ata që hynë.
I lodhur, i demotivuar dhe pa shije pas humbjes në zgjedhje, unë ia lashë Librën atyre që mbetën në fund. Vetë i kushtova jetën pasioneve të tjera dhe Libra pushoi së qeni. Sot ka akoma shumë të çmendur që më shajnë sepse Libra pati këtë fat të keq dhe akoma më shumë që më kërkojnë të mblidhemi prapë. Thonë që njerëzit mund të çmenden më shumë se një herë, por nuk çmenden asnjëherë njëlloj. Ku i dihet.
